Муносибат бо аҳолии маҳаллӣ, анъанаҳои маҳаллӣ ва қоидаҳои рафтор

Дар Русия ҳастанд меъёрҳои рафтор дар ҷойҳои ҷамъиятӣ ва ба муошират бо дигарон: масалан, чунин шуморида мешавад, ки ба овози баланд сухан нодуруст, ё дар нақлиёт мебошанд, нўшокї пиво дар якди- кӯча.

Дар нақлиёт ва ҷойҳои ҷамъиятӣ одатан ба одамони калонсол монанд аст.

Кӯшиш кунед, ки сӯҳбатро ба даст оред, ба наздикӣ рафтан, бе иҷозати хона ба хона рафтан, нокомии дигарон.

Меъёри рафтори одилона ва беасос аст.

Русия – кишвари дунявӣ: намоиши рафтори динӣ ва эътиқоди динӣ дар бораи ахлоқ, либос, рафтори дуруст берун аз маъбадҳо, масҷид ва ҷомеаҳои динӣ ва идҳо ва маросимҳои динӣ, ва бисьёр бипушанд бегона рӯҳафтода.

Русия кишвари аст, ки баробарии мардону мардонро эътироф мекунад. Он қонунро ҳимоя мекунад. Муносибатҳо дар оила, чун қоида баробаранд. Занони рус идора мекунанд, ки ҳаёти оилавӣ ва корро пеш баранд.

Занон мехоҳанд зебо зебо бошанд. Таваҷҷӯҳи зебои шумо нишон медиҳад, ки истиқлолият ва мустақилият, омодагӣ барои шиносоӣ нест. Ин дар маърази тамошобин намебошад.

Кӯдакон дар Россия, ҳам писарон ва ҳам духтарон ҳатман бояд дар мактаб таҳсил кунанд ва баъд, агар дар коллеҷ ё донишгоҳ дилхоҳ бошанд.

Он коре, ки кӯдаконро истифода мебарад, ба онҳо душворӣ мекашад, дар хона кор мекунанд ва ба волидон дар кор кӯмак мекунанд.

Аксарияти русҳо бо дӯстӣ, омодагӣ ба кӯмак дар вазъияти душвор, ба саволҳо ҷавоб медиҳанд.

Сокинони собиқ Иттиҳоди Шӯравӣ хеле дар маъмул аст. Пеш аз ҳама, таърихи умумӣ: ба русҳо, ки бо эҳтироми бузург барои хотираи қаҳрамонии мардуми шӯравӣ дар Ҷанги Бузурги Ватанӣ. Русҳо, чун ќоида, бо омодагӣ дар бораи ҳаёт ва амалҳои далеронаи гузаштагони худ гап – таваҷҷӯҳ ба хотираи таърихии оила, дар роҳҳои бисёр маъмул дар кишвари мо метавонад заминаи устувор барои шинос ва дӯстӣ гардад.